miércoles, 27 de noviembre de 2013

El primer amor


A los 15 años y al acabar el cuarto curso de bachillerato en las monjas, salimos con mis amigas a celebrarlo. Fuimos a un bar que estaba muy de moda en aquella época (bueno en realidad era el único decente que había en mi pueblo). Allí una de mis amigas me presentó a un chico que conocía y al que sabía que yo le gustaba
.
Debo reconocer que no fue un flechazo, ni mucho menos, pero a partir de aquí empezamos a coincidir en muchos sitios, ¿Seria casualidad?

Por aquel entonces organizábamos guateques en casas particulares y allí estaba él siempre. Yo seguía sin mostrar ningún interés pero le iban los retos. Alguna vez bailábamos pero poco mas. 

Durante dos años, de los 15 a los 17 salíamos con el grupo de amigos, los sábados íbamos a la discoteca y los domingos al famoso bar. Durante la semana salíamos a pasear y a menudo, él que ya mostraba mucho interés, me preguntaba "¿Nos vemos mañana?" y yo le decía "Ah, bueno". "¿Dónde quedamos?" me preguntaba él, a lo que yo respondía: "Por la calle". 

Puede sonar un poco ambiguo pero yo no estaba mucho por la labor y en mi pueblo solíamos pasear arriba y abajo por las dos calles mas céntricas. 

En verano él y su familia residían en un lugar de veraneo y en muchas ocasiones se escapaba para verme. Recuerdo que aparecía con chancletas y bermudas. Ahora es normal pero antes nadie iba por mi pueblo en chancletas, quedaba restringido a lugares de costa. A mi no me gustaba que fuera vestido así pero se escapaba y no le decía nada a sus padres, por lo que no era cuestión de cambiarse de ropa.


Ilustración de Alba Pinzolas


Poco a poco me fui empezando a interesar por este chico tan insistente y descubrí que era muy buena persona y que me encontraba muy a gusto a su lado y empezamos a quedar concretando un poquito mas. A el también le gustaba otra chica pero yo tampoco me quedaba atrás, también partía algún que otro corazón. Recuerdo un chico con el que habíamos hablado muchas veces y que no me desagradaba, pero como él sabia que al otro también le gustaba no se atrevía demasiado. Una tarde en la discoteca una amiga oyó una conversación entre ellos, estaban discutiendo para ver quien me sacaba a bailar. Pues bien, ¿Os podéis creer que uno por el otro no vino ninguno a buscarme?

A mi me gustaba pero también quería divertirme con mis amigas sin comprometerme y así se lo dije, el insistió, insistió e insistió hasta que por fin lo consiguió, me enamoré y nos hicimos novios. Después de 7 años desde la fecha en que no conocimos nos casamos.

Hemos tenido y seguimos teniendo nuestras discusiones y hemos vivido y estamos viviendo momentos muy bonitos. Por motivos de trabajo hemos cambiado de casa 5 veces y 2 de población, tuvimos una niña preciosa que hoy es toda una señorita de 26 años guapa e inteligente y de la que nos sentimos muy orgullosos.

Muchas veces hablamos del día que nos jubilemos y de cuando seamos viejecitos y los dos tenemos muy claro que queremos envejecer juntos.

miércoles, 20 de noviembre de 2013

Las mejores historias de amor

¡Hola a todos!

¿Cómo estáis? Ya sabéis que en el blog os cuento diferentes historias de amor de amigos, conocidos o familiares que han querido compartirlas conmigo. Pero hoy os propongo un post un poco diferente en el que me gustaría que me dierais vuestra opinión. Y es que, ¿Qué seria de nuestro imaginario popular sin las grandes historias de amor que nos han mostrado las películas, libros o series?


SERIES



Derek y Meredith de Anatomía de Grey. Como sufrimos, como nos reímos con sus idas y venidas. Sin duda ellos están en el número 1 de historias de una noche que se alargan y alargan...


Carrie y Mr.Big. Esta es por petición popular porque para mi, no me pidais porque, Mr.Big siempre ha sido un poco cabrón. Pero en fin, si a vosotros os gusta...


Jim y Pam de The Office. Me parecen divertídisimos. En realidad toda la serie lo es. Y si le pones amor, ¡Pues mejor!


Peter y Olivia de Fringe. Para mi, mi pareja favorita de esta realidad y de todas las paralelas posibles.


Marshall y Lilly. ¿A quién no le gustaría ser como ellos? Se entienden estupendamente aunque llevan 1.000 años juntos.


Will y Mac de The Newsroom. Historias como la suya no me pueden gustar más.



LIBROS



Romeo y Julieta, porque todos hemos tenido amores tortuosos. Aunque, por suerte, no tan dramáticos...


Cumbres borrascosas, líos familiares, pasiones, amores imposibles,... ¡Nos encanta!


El amor en tiempos del cólera. Dios mío, esto ni el Diario de Noa (del que ya hablaremos), amores que perduran ¡Hasta pasados 50 años!


Como agua para chocolate, porque, ¿Hay algo peor que que tu enamorado se case con tu hermana? #madremía

Apunte: NO, no voy a hablar de Grey. De nada.


PELÍCULAS


El Diario de Noa, tenía que estar en el número 1. Si la odian todas nuestras parejas, por algo será.


Titanic, cómo no, número 2. La hemos visto 70 veces y aún lloramos cuando Jack se hunde y ella decide reconvertir su vida haciendo todo aquello que hubieran hecho juntos.


Posdata Te quiero. VAYA DRAMA. Tengo que confesar que yo sólo me he leído el libro y ya lloré un MONTÓN.

Apunte 2: No, aquí no hay espacio para Crepúsculos o A tres metros... Se siente.



¿Cuál es vuestra historia de amor favorita de todos los tiempos?


¡Muchos besos!

miércoles, 13 de noviembre de 2013

Idas y venidas de Dani y Alexia


Dani y yo nos conocimos con 16 años, cuando me cambie de instituto para hacer Bachillerato. Estudiábamos juntos pero no teníamos mucha relación. Él era de los tranquilos de la clase, estudioso, y con su grupo de amigos de toda la vida. En cambio, yo entré con ganas de conocer gente, salir de fiesta y estudiar poco, por lo que en Bachillerato no cruzamos más de 2-3 palabras.

Cada uno hizo su vida, acabó su carrera e inició sus proyectos, hasta que 5 años después de graduarnos, volvimos a coincidir gracias a que su mejor amigo, Alex, y mi mejor amiga Carla, comenzaron a salir.

Poco a poco empezamos a conocernos, a hacernos amigos, cómplices…. Teníamos muchas cosas en común, ganas de viajar, salir, conocer cosas nuevas…. Por lo que empezamos a acercarnos cada vez más.

¿El problema? Dani salía con una chica de Cambrils desde hacía un tiempo, por lo que, al darme cuenta de que cada vez me gustaba más, di un pasito atrás e intente alejarme un poco.
Pasados unos meses, Dani vino un día a buscarme al trabajo para contarme que lo había dejado con la chica de Cambrils, por lo que imaginé que tenia mi oportunidad y, al cabo de unas semanas, le confesé lo que sentía.

El problema vino cuando Dani pensaba que yo no estaba enamorada, que solo quería un rollo, y Dani no quería estropear la amistad que teníamos por un par de noches, por lo que me soltó la típica frase de “no quiero estropear la amistad que tenemos” y a mi se me cayó el mundo al suelo.

Yo pensé, un clavo quita a otro clavo, por lo que el mismo fin de semana conocí a un chico canario con el que estuve enrollada unos meses. Dani pensó “Si ya esta con otro no estaría tan enamorada de mi” por lo que Dani se alejó también de mi.

Unos meses después, cuando el chico canario y yo habíamos dejado de vernos, mi grupo de amigos (entre los que estaban Carla, Alex, Dani y 2 amigos más) decidieron hacer una escapada a Valencia donde teníamos casa.

Dani y yo volvimos a acercarnos durante ese fin de semana, a reír, a mirarnos y a ponernos nerviosos cuando estábamos juntos tal y como nos pasaba antes.
Volvimos de Valencia con ganas de más, ganas de vernos, de hablar, y de tontear durante horas por whatsapp, hasta que llegó el día, en el que yo ya no pude más y volví a hablar con él.

Nunca se me olvidará esa noche, estábamos sentados en una de las mesas del Teatreneu de Barcelona, me armé de valor y le dije que aún sentía algo por él, y que si estaba jugando conmigo con tantos mensajitos de whatsapp que dejara de hacerlo porque iba a hacerme daño.

Dani se quedó de piedra, no se esperaba que fuera tan directa, pero me confesó que él también sentía algo por mi desde hacía tiempo,  que se moría de celos cuando me veía con el chico canario y que nunca se atrevió a confesarme lo que sentía. Se levantó y me besó, fue el beso más bonito del mundo, que os voy a contar!

Desde entonces estamos juntos, solo llevamos un año pero está siendo el mejor año de nuestras vidas.

Dani se fue a estudiar a París hace unos meses, y desde entonces llevamos una relación a “distancia” a pesar de que nos vemos casi cada 15 días!


Ilustración de Micrito


Skype esta siendo nuestro mejor aliado esos días ;)

viernes, 8 de noviembre de 2013

Amor de setembre


Des de sempre he cregut molt en les casualitats. I com no, elles mai m'han decebut.


Quan estudiava a la universitat sempre em quedava alguna assignatura per setembre. No estic orgullosa d'això però, per això, vaig viure una de les aventures més divertides de la meva vida.

Un d'aquells setembres vaig quedar amb la meva amiga Aina per anar a estudiar a la biblioteca de Sant Cugat. La primera hora va anar bé, vaig avançar bastant, estava concentrada.

Però la segona hora ja va ser més complicat: Se'm va ocórrer aixecar la vista i davant tenia assegut al noi més guapo que havia vist mai. Vaig intentar seguir estudiant, però va ser impossible. Així que al cap d'una altra hora, li vaig dir a la meva amiga que em retirava i me'n vaig anar.

L'anècdota va estar donant per riure bastants dies, les meves amigues de la uni al·lucinaven de com podia ser tan pava, deixar d'estudiar per culpa d'un noi que ni coneixia...


Ilustración de Micrito


Finalment vam acabar les recuperacions i vam sortir a celebrar-ho!!!

Quan estàvem fent copes a un bar de Sant Cugat, de sobte va entrar per la porta el noi de la biblioteca.
Jo em vaig quedar al·lucinada!!! I vaig avisar a les meves amigues que estava allà el noi que no em deixava concentrar.

Aleshores, una de les meves companyes de la uni em va dir que ella el coneixia i que me'l podia presentar.
Quina vergonya!!!

Me'l va presentar i van començar mesos de tontejos, riures, quedades... I finalment una relació preciosa.

Tot i que ara ja no estem junts, som molt amics i en guardo molt bon record. Fes cas al teu instint!

Deixat endur per les casualitats :)

/