martes, 11 de marzo de 2014

First Kiss

Encontrar a alguien una noche en una discoteca, tomar un par de copas, que surja la magia... ¿te ha pasado, verdad?

Pero si te invitan a un casting en el que debes besar a alguien que no conoces de nada a plena luz del día... pasan cosas así:


¡Feliz semana a todos!


martes, 4 de marzo de 2014

Pronovias lanza Atelier Backstage

¡Hola a todos!

Como ya sabéis, a veces nos salimos un poco de línea habitual y compartimos noticias relevantes con vosotros.

Hoy quiero hablaros del nuevo blog de Pronovias: Atelier Backstage. Con él, pretenden transmitir el "savoir faire" de la compañía inspirando a todas las lectoras con información sobre las últimas tendencias para lucir espectaculares en uno de los días más importantes de sus vidas.

Y para hacernos llegar toda esta información, contarán con diferentes espacios y colaboradores que os van a encantar: 

REAL BRIDESLas novias Pronovias comparten en Atelier Backstage las experiencias más emotivas y los momentos más especiales en el día de su boda, con imágenes, consejos y anécdotas inolvidables.

LAS ÚLTIMAS TENDENCIAS NO SÓLO PARA NOVIASAtelier Backstage incluye nuevos contenidos de máxima calidad y consejos únicos sobre looks de fiesta y tendencias de maquillaje o peluquería para todas las invitadas.

LOVEHUNTERS: Cuentan con la participación de top bloggers internacionales de moda y bodas a nivel mundial que van a contribuir con sus aportaciones y experiencias para dar un punto de vista nuevo y diferente a Atelier Backstage. Ojalá un día estar entre ellas.

BEHIND-THE-SCENESTal y como indica su nombre, Atelier Backstage quiere mostrar el ambiente "behind-the-scenes" que hay detrás del mundo Pronovias, desde la elaboración de un vestido de novia o el backstage del desfile, hasta el making off de los shootings  y las campañas. De esta forma, las internautas podrán conocer más de cerca los secretos de la firma.

Atelier Backstage - Pronovias


¿Os habéis quedado con ganas de leerlo? Pues aquí lo encontraréis. 

Y además Pronovias ¡está imparable! El pasado domingo vistieron para la Gala de los Oscars 2014 a Louise Roe quien eligió un diseño de PRONOVIAS FIESTA 2015, estilo caftán, en color verde botella, confeccionado en delicada gasa de seda. Destaca el escote asimétrico que incorpora detalles en encaje y pedrería aplicada.

Louise Roe - Gala Oscars 2014 - Pronovias


¡Besos a todos!

miércoles, 19 de febrero de 2014

Amor a primera vista



"Sucedió en Logroño, hace dos años y medio. Y podría resumirla como un amor a primera vista, de hecho desde aquel momento creo en ello, cosa que siempre me pareció una soberana estupidez. 

Eran fiestas de la vendimia, vermuteo, amigos… amigos que se marchan y te dejan sola con una amiga y se llevan todos tus enseres vitales (dinero, móvil y tabaco), también los de ella; estábamos conducidas a la indigencia o la vuelta a casa. Esperando en la puerta de un bar, decido entrar a buscarlas por enésima vez… y allí, dirigiéndome hacia al final de la barra paso al lado de ÉL. 

¿Que qué me impactó? Sus ojos. Desde que era pequeña he tenido una gran obsesión por ellos, no por lo evidente, ni lo físico, sino por su plano más espiritual (de hecho llevo uno tatuado en la muñeca). Cuando nos cruzamos me di la vuelta y él estaba girado, mirándome. 

No hizo falta más y nos dimos un beso, sin presentaciones ni tonteos, tampoco ni un ‘hola’. Reconoceré que nunca había hecho nada así, ni tampoco me lo había planteado; demasiado directo, pero fue algo más especial, tremendamente íntimo, tanto como un reencuentro de alguien que vuelve a ver a alguien. 


Ilustración de Micrito


Lo hemos hablado un millón de veces él y yo, fue algo extraño, que dudo que me vuelva a ocurrir; estas cosas pasan una sola vez en la vida, pero a veces hay que dejar que el azar y la pasión se den la mano. Estuvimos media hora, nada más. Intercambiamos móviles y al cabo de un mes vino a verme (vivíamos en diferentes ciudades). 

Sólo diré que fue el mejor fin de semana de nuestra vida, así, sin contemplaciones. A cuatrocientos kilómetros he dejado mi profesión y mi contrato indefinido; eso que tanto amaba y valoraba. Ahora me gano la vida de la mano del arte; y, entre tanto, el día a día, lo disfruto intensamente con ÉL."

viernes, 14 de febrero de 2014

Once upon a time....

"Hi havia una noia que, quan sortia de festa, coincidia amb uns bessons molt pesats. Anés o anés, sempre estaven allà on les seves amigues i ella anaven! 

Al cap d'un temps, un amic va acompanyar-la amb cotxe a Sant Quirze, ja que també havia de portar un amic seu, gairebé veí d'ella. Quan va pujar al cotxe, li va dir un "hola" molt soso, sense mirar-lo a la cara. No es va adonar que era un dels bessons, estava enfadada amb una amiga i l'únic que volia era ficar-se al llit. 

Un o dos anys més tard, l'estiu del 2011, estava de festa amb els seus amics per Platja d'Aro i es va trobar un grup de nois que coneixia. Es va quedar amb ells per acabar la nit i només n'hi havia un que li sonava, pero que no sabia qui era... "què hi fas tu entre tots aquests nois tan alts?" (tots jugadors de bàsquet). Com no, era un dels bessons! Ell es va oferir per a portar-la a l'apartament on ella residia aquells dies ja que li venia de pas. En pujar al cotxe (per cert, el seu cotxe preferit!) va escoltar la música que més li agradava i que amb poques amigues podia compartir. Com que se sabia tots els cantants i cançons, al noi li va sorprendre molt; tampoc tenia massa gent amb qui poder escoltar-la. Van quedar per anar un dia junts de festa a l'Otto Sutz, però fins el desembre no ho van complir. Mentres, s'enviaven cançons per Facebook i Whatsapp.

Love Story Erica i Oscar
Ilustración d' Alba Pinzolas

A partir d'anar a aquella discoteca, cada vegada era més sovint que es veien els caps de setmana de festa per la zona de Santaló, fins que, cap al maig, ella el va convidar a dormir al pis que tenia llogat a Sant Gervasi (però sempre al sofà!). Ell venia perquè es pensava que passaria alguna cosa però mai passava... Fins que un dia, de festa, es van fer un petó!! Però la cosa va quedar en això i prou...

Al juliol, la noia, marxava tot el mes a Anglaterra però, el dia abans, ell li va ficar un ultimàtum ja que ella no tenia gaire clar si volia estar amb ell: "Aquestes tres setmanes et penses si vols estar amb mi, quan tornis vull una resposta, ja fa mig any que m'agrades". 

La veritat és que li va costar molt decidir-se però, quan es va trobar comprant-li una samarreta de record dels M&M's, va ser quan es va adonar que realment volia intentar-ho.

A la tornada, la primera trucada que va rebre mentre estava a l'aeroport va ser la seva. Van estar xerrant una llarga estona i van quedar per anar a passar el dia a Sitges al cap de dos dies. 

I des d'aquell dia ja ha passat 1 any i mig!!! Estan molt enamorats i pensant en anar a viure junts :)"



T'estimo ÓSCAR!!

miércoles, 22 de enero de 2014

Los amantes pasajeros

"Mario cogía cada mañana el mismo tren. Todos los días, de lunes a viernes.

En los días buenos, solía encontrarse con una chica que le fascinaba, pero nunca se atrevía a hablar con ella.

Lovehunter Elle et ses affaires
Ilustración de Alba Pinzolas

Casualidades de la vida (y que Barcelona, al final, es una ciudad muy pequeña), una noche se encontraron en un bar. Él reunió toooodo el valor del mundo para acercarse hasta ella y decirle "Tu y yo nos encontramos todas las mañanas en el metro." Por suerte, la respuesta de ella fue positiva: le propuso ir a desayunar juntos la próxima vez que se encontraran.

Pasaron las semanas y no se volvían a encontrar. Mario empezó a pensar que aquello había sido un farol.

Pero finalmente, sucedió. Se encontraron y fueron a desayunar. Y tanto fue que se gustaron, que quedaron más días, compartiendo desayunos, festivales, encuentros casuales, cenas y alguna vez incluso cama.

Con el tiempo, su relación se fue afianzando y hoy en día siguen juntos. Y tú, ¿Crees en los encuentros fortuitos que acaban en amor?"

jueves, 16 de enero de 2014

Amores que llegan en bicicleta

Marc y Cristina se conocieron en una época en la que Cristina iba a su aire, no quería saber nada de amores. Pero cuando quedó dos veces con él, decidió centrarse un poco.

Ella estaba estudiando la carrera y él ya pilotaba aviones, así que su relación empezó por todo lo alto, una relación de altos vuelos.

Y todo iba tan tan bien que los años iban pasando y Cristina ya estaba a punto de acabar el doctorado. Las cosas entre ellos eran perfectas: Viajaban, tenían tiempo para sus amigos, hacían pequeñas escapadas para ir a cenar a la ciudad de al lado,… Todo era genial.

Cuando se acercaba el cumpleaños de Cristina, ella pidió como regalo una bicicleta. Marc le propuso ir a Barcelona a cenar y le pidió que se arreglara. De camino hacia la cita, ella pensaba que irían a cenar a algún sitio bonito pero al llegar fue aún mejor, Marc había reservado mesa en el restaurante del Hotel W.

Durante la cena, Cristina no sabía qué pensar. Marc se levantó varias veces, una de ellas tardó más de 20 minutos en regresar. Cuando finalmente parecía que se iban a casa, Marc la llevó hasta el ascensor y subieron a una habitación. Entonces Cristina empezó a entenderlo todo y a impacientarse, ya que imaginaba que en la habitación encontraría su esperada bicicleta.

Cuando entraron, la habitación era grande, espaciosa, bonita, pero no había rastro de la bicicleta. Lo que sí había era un pequeño regalo con una carta de Marc. Como la misma Cristina me contó “Yo iba leyendo la carta y veía que allí me decía muchas cosas, pero en ningún momento me felicitaba”. Así que estaba claro que aquello no era una felicitación. Era algo mejor.

Ilustración de Micrito

Marc le pidió a Cristina que se casaran y lo hizo, nada más y nada menos, que con un anillo de Tiffany.

Deseadles buena suerte a los novios, ¡se casan en septiembre de este año! ¡Felicidades Marc y Cristina!

miércoles, 8 de enero de 2014

¿Puede el amor empezar mal y terminar bien?

Creo que siempre me han gustado las cosas difíciles, sobre todo en el amor. No me gusta el amor fácil, y sin yo quererlo, siempre he buscado amores difíciles, amores que costaran y que hubiera que pelearlos. 

Todo empezó en el bar donde tomaba el café a media mañana. Allí fue la primera vez que lo vi, a pesar que no hablamos hasta la noche de Navidad. A partir de ese momento nos empezamos a ver muy a menudo y poco a poco fuimos creando una relación que, sinceramente, no sé muy bien como describir. Yo, sin darme cuenta, empecé a sentir cosas que hacía mucho tiempo que no sentía, se me despertaba un cosquilleo de lo más agradable cada vez que lo veía.

Pero había un detalle de mucha importancia: Él tenía novia. Aunque ella se iba a vivir fuera una temporada y él a los dos meses tenía planeado seguirla. Y fue durante estos meses que él estaba solo que nuestra relación empezó a crecer, tanto que ya formaba parte de mí. Cuando él se fue, me sentí muy vacía y no podía parar de llorar.


Ilustración de Alba Pinzolas


Una vez ya llegó a su nueva ciudad, me llamaba o me escribía a diario. Estaba contentísima pero cada vez que me tenía que despedir de él me hundía. Así que tomé la decisión de decirle que no me llamara más, que no quería saber nada de él, que él estaba en la otra punta del mundo y yo aquí y que no quería ser la persona que daba vida a su apagada relación.

Pasaron unas semanas y él volvió, solo. Y pasó lo inevitable, volvimos a estar juntos pero nuestra situación era muy agridulce, difícil y bonita a la vez. Con los días, empecé a sentirme mal conmigo misma, estaba haciendo algo que no quería que me hicieran a mí. Se lo conté a él y le dije que no podíamos seguir.

Tenía una lucha constante entre mi cabeza y mi corazón, por un lado sabia que lo que hacía estaba mal hecho y que no podía continuar así. Por el otro, me quería dejar llevar y que pasara lo que tuviera que pasar, pensar en mi y en lo que realmente yo quería. Y así fue, me dejé llevar. Mi mantra "Haz lo que sientas a cada momento" volvió a vencer.

Gracias a esto, y a muchos otros factores, a día de hoy estamos juntos. Y por supuesto, él dejó a su novia.

Las cosas no las hicimos bien ni él ni yo, pero en temas de amor la razón no existe y por eso es amor, ¿No?
/